Ο αναφανός των παιδικών μου χρόνων

Του Λάμπρου Γριβέλλα Αχνορόδιζε η ανατολή πίσω από το Πετροβούνι και, μέσ’ από τις άλικες κουτσιπιές και τις ντελικάτες ανθισμένες αχλαδιές, οι μουσικοί της άνοιξης, αηδόνια και κορυδαλλοί, δοκίμαζαν τις πρώτες τρίλιες τους, χαιρετισμό στη μέρα τη σημαδιακή που ξημέρωνε. Με βήμα ασταθές και αργό έβγαινε ο γερόπαπας με τον ψάλτη του από τη χαμηλοτάβανη εκκλησιά και ακολουθούσε όλο το χωριό με τις αναμμένες λαμπάδες, το ’να χέρι μπροστά να τις προστατεύει από το πρωινό αεράκι, πότε να τσουρουφλίζεται από τη φλόγα, πότε να ζεματίζεται από τις στάλες του λιωμένου κεριού. Γι’αυτό όμως κανένας δεν νοιαζόταν… Όταν έφτανε κάτω από τα μεγάλα δένδρα, ο παπα-Σωτήρης σκέπαζε με το αντιμήνσιο τον… Διαβάστε περισσότερα

Συνέχεια ανάγνωσης