Πονετική η φύση,
λυπήθη και σε σκέπασε
μ’ άφθονη πρασινάδα,
της ιστορίας σου εντάφιο σάβανο.

Ο ίσκιος των προγόνων
πλανιέται στα χαλάσματα.
Τα στοιχειωμένα χτίρια σου
δίνουν αναφορά:
απών! απών! απών!

Ο “Τσιόκης”, ο “Καλόγερος”
σκεπάσανε τη λύπη τους
με βρύα και με φτέρες.
Ξεμύτισε κι η «Σταύραινα»
και βγήκε στο σεργιάνι.

Στα πόστα τους κι οι Άγιοι:
Αϊ-Λιάς, Παναγία, Αγιά Παρασκευή,
άγρυπνοι φύλακες του παρελθόντος.
Κι εμείς μετρούμε τις απώλειες!

του Λάμπρου Γριβέλλα