Εν έτη 1765 Φεβρουαρίου 5, εγώ και η μακαρίτισσα η γυναίκα μου δίδομε τη συγκατάθεσή μας να πάρει η κόρη μας Αγγελική άντρα της τον Κωστάκη του κυρ-Αντώνη και να το νέμεται μέρα και νύχτα. Πρώτα δίνουμε την ευκή μας να ευτυχήσουν. Δεύτερο τέσσερα κονίσματα, το πρώτο από ξύλο δυνατό και χοντρό δύο δάχτυλα. Τρία πουκάμισα ολόγερα και μπουγαδιασμένα, 1,5 ζευγάρι κάλτσες. Έως ότου γίνει ο γάμος έχει καιρό να πλέξει και το άλλο. Ένα φουστάνι τάτι ριγωτό και ένα φουστάνι αραβομεταξωτό και ένα σακονέτο της μακαρίτισσας της γιαγιάς μου και δυο ποδιές εντόπιες.

Του γαμπρού μια σκούφια να τη φορά το βράδυ για την υγρασία και ένα πουκάμισο με τα μανίκια πλατιά με ρεντέλο και με μέρλα και δυο τσουκάλια, το ένα χωματένιο, το άλλο από τενεκέ. Πέντε παράδες και δυο άσπρα. Τη δαμάλα τη μικρή, τη μαύρη και ένα κομμάτι χωράφι εις του Μπεκάνη. Μαζί με όλα αυτά τους κάνουμε τους πρώτους νοικοκυραίους της Λευκάδας και μία κάμαρα του σπιτιού μας και άμα πεθάνω όλο το σπίτι. Ακόμα δύο κότες, ένα πετεινό και 20 αυγά, ένα κόσκινο κουκιά, δέκα οκάδες ελιές, δυο βάζα και σαράντα καπόνια κρεμμύδια. Όλα αυτά να τα κάνουν θάλασσα και να τρων και να πίνουν με όλο το συμπεθεριό.

Σ.Σ. Το προικοσύμφωνο έγινε στη Λευκάδα, στο τοπικό ιδίωμα, γι’ αυτό ορισμένες ιδιωματικές λέξεις είναι δυσερμήνευτες. Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό « ΝΕΑ ΠΟΛΙΤΕΙΑ» στις 26-8-1970 και στην εφημερίδα μας το έστειλε ο Γιάννης Α. Κατσιούλας.