Το χωριό, μέχρι το 1928, ονομαζόταν Ζωγλόπι. Στη σημερινή θέση του μετακινήθηκε περί το 1840-1850. Δεν υπάρχουν μαρτυρίες ή γραπτά στοιχεία για τη λειτουργία σχολείου στο Ζωγλόπι πριν από την απελευθέρωση (1881). Πιθανολογείται όμως ότι τα βασικά γράμματα διδάσκονταν από δασκάλους που προσλαμβάνονταν από την κοινότητα και τούτου διότι νέοι του χωριού έκαμαν σπουδές στο εσωτερικό και στην Ευρώπη, την εποχή εκείνη. Λαμπρά παραδείγματα: Ο Παυσανίας Ζωγλοπίτης, δικηγόρος, έτος γεννήσεως 1857, ο αδελφός του Γεώργιος Ζωγλοπίτης, γιατρός, έτος γεννήσεως 1869, ο Νίκος Ρεντίνας, δάσκαλος, έτος γεννήσεως 1867, ο Λεωνίδας Κουκορίκος, βουλευτής το 1881, ο Παναγιώτης Κουκορίκος, βουλευτής το 1892 κ.ά.
Εξάλλου διασώθηκαν συμφωνητικά αγοραπωλησίας κτημάτων, εξοφλητήρια κλπ., που συντάχθηκαν από χωριανούς, πολύ προ του 1881, γραμμένα σε καθαρή γλώσσα. Όλα τα παραπάνω παρέχουν ενδείξεις ότι τα στοιχειώδη γράμματα διδάσκονταν στο Ζωγλόπι πολύ πριν από την απελευθέρωση. Το πρώτο σχολείο στο Ζωγλόπι, σύμφωνα με άρθρο του Βασίλη Καραγιάννη που καταχωρίσθηκε στο βιβλίο «Η Ραχούλα», σελίδες 153-155, λειτούργησε σε ιδιωτικό ισόγειο οίκημα, το οποίο διατηρήθηκε μέχρι τα τελευταία χρόνια ως αχυρώνας του Μιχάλη Γρυμπογιάννη.Μετά τη απελευθέρωση και σε απροσδιόριστη χρονολογία, χτίστηκε σχολικό διδακτήριο περίπου στη θέση του σημερινού Δημοτικού Σχολείου, το οποίο όμως κρίθηκε ακατάλληλο και κατεδαφίστηκε για να χτιστεί στη θέση του, το 1910, σύγχρονο για την εποχή μονοτάξιο διδακτήριο από το κληροδότημα Συγγρού. Επειδή όμως το σχολικό διδακτήριο δεν επαρκούσε για τη στέγαση των 150 περίπου μαθητών του σχολείου, χρησιμοποιούνταν και δύο αίθουσες του παρακείμενου διώροφου κτιρίου, του αποκαλούμενου «Βακούφ’κο».
Τη δεκαετία του 1950 το διδακτήριο Συγγρού, που ήδη είχε ερειπωθεί, κατεδαφίστηκε και στη θέση του χτίστηκε σύγχρονο διδακτήριο με δύο αίθουσες διδασκαλίας, στις οποίες αργότερα προστέθηκε και τρίτη.
Το Δημοτικό Σχολείου Ζωγλοπίου – και μετά το 1928 Ραχούλας- από τις αρχές του 20 αιώνα λειτούργησε ως «πλήρες», με έξι τάξεις, πότε με ένα δάσκαλο και πότε με δύο, ενώ τα σχολεία των άλλων χωριών του Δήμου Ιτάμου ήταν «κοινά», με τέσσερις τάξεις. Τούτο είχε ως συνέπεια, μαθητές γειτονικών χωριών που ήθελαν να περατώσουν τις σπουδές τους, να φοιτούν στις δύο τελευταίες τάξεις (Ε΄ και ΣΤ΄) στο Πλήρες Δημοτικό Σχολείο Ζωγλοπίου.
Στο Δημοτικό Σχολείο Ζωγλοπίου-Ραχούλας υπηρέτησαν, από της συστάσεώς του μέχρι περίπου το 1960, κατά χρονολογική σειρά, οι παρακάτω δάσκαλοι:
1. Ρεντίνας Νικόλαος
2. Τζωαννόπουλος Παύλος
3. Παπαδημητρίου Γεώργιος
4. Καραγιάννης Δημήτριος
5. Μήτρας Μιχαήλ
6. Νάκος Βασίλειος
7. Τζωαννόπουλος Ευάγγελος
8. Γρυμπογιάννη Αρετή
9. Παπασωτηρίου Βασίλειος
10. Μήτρας Δημήτριος
11. Γρυμπογιάννη Αγαθή
12. Τζωαννόπουλος Κων/νος
13. Φυτσιλής Φώτης
14. Ντόλκερας Γεώργιος
15. Καραγιάννη Παρασκευή
Όλοι οι παραπάνω, πλην του Παύλου Τζωαννόπουλου (καταγωγή από το Πήλιο) και Φώτη Φυτσιλή (καταγωγή από τη Σέκλιζα) είναι Ζωγλοπίτες-Ραχουλιώτες.